یکی از سرمایه داران مدینه؛ وصیت کرد: پیامبر اسلام؛ صلی الله علیه و آله، با دستان مبارک خویش، انبار خرمای او را، بین بینوایان انفاق کند.
پس از حیاتش؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله، تمام خرماهای انبار او را بین فقرا تقسیم کرد. در پایان کار؛ خرمای خشکیده و کم مغزی را از روی زمین برداشت و به مسلمانان فرمودند: سوگند به خدا؛ اگر آن مرد، همین یک دانه خرمای پوسیده را با دست خود به نیازمند و گرسنه ای می بخشید، پاداش آن نزد پروردگار، بیش از همه ی خرماهای این انبار بود، که اکنون با دست من، که پیامبر خدا هستم، بین فقرا و بینوایان تقسیم شد.
در یک حدیث دیگری فرمودند: اگر در زمان حیات خود یک درهم صدقه بدهید؛ بهتر است از، بخشیدن یکصد درهم صدقه، پس از حیات.
برگرفته از:
- نمونه معارف اسلامی، ص ۴۱۹
- جامع احادیث شیعه، ج ۸
